فیلم | محبت و کراهت نفسانى، نشانه‌ خير و شر واقعى نيست

به گزارش ایکنا، محسن معینی، استاد دانشگاه و صاحب کتاب «فرهنگ امثال و تعابیر قرآنی» در  سومین ویژه‌برنامه «مثل نامه» حکایتی در باب سعادت و شقاوت برای انسان بیان کرد:

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

یکی دیگر از آیات قرآن کریم که به عنوان مثل به کار می‌رود، بخشی از سوره مبارکه بقره است که در آن آمده است: وَعَسَىٰ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ ۗ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ... قسمت اول آیه در به معنای «شاید که چو وا بینی خیر تو در این باشد» است و قسمت دوم ضد آن به کار می‌رود معنای آن چنین است: «بسا چیزی را خوش نمی‌دارید و آن برای شما خوب است و بسا چیزی را دوست می‌دارید و آن برای شما بد است» و ادامه حکایتی را در این باب باهم می‌خوانیم.

گوزنی را گویند از چشمه روشنی آب می‌آشامید و سراپای خود را در آب می‌دید. از شاخ بلندش مسرور ، از پاهای باریکش منفور بود و در عالم هوس و آرزو می‌گفت: ای کاش ساق‌های وقیح من مثل شاخ‌های ملیح من بودی تا در زیبایی و رعنایی دعوی یکتایی می‌نمودم. سرگرم این خیالات واهیه بود که غفلتاً صیادی شیاد با تازی از بند آزاد، از دور نمایان شد که به جانب او شتابان می‌آمدند. گوزن از هول جان و صیاد به هوای نان و تازی خدمت به دیگران، در آن بیابان بی‌پایان می‌دویدند. گوزن به چالاکی دست و پای جان را رهانید و تازی خود را به او نرسانید. صیاد مایوس ماند. گوزن پس از طی مسافت، ایمن از آفت و مخافتی، داخل اشجار انبوه درهم شد و شاخ بلندش در شاخه‌ها سخت و محکم گردید! صیاد و تازی از عقب به او رسیدند و او را گرفتار نموده سرش را برید و معلوم شد که پاهای زشت نامرغوبش سبب نجات و حیات و شاخ‌های مطلوبش باعث هلاک و ممات او بود.

بنابراین ممکن است آنچه خوش نمی‌داریم برای ما خوب باشد و آنچه را هم بد می‌دانیم برای ما خوب باشد.